KRONIKA KONIKA

W ostatnim odcinku pisałem o neapolitańskiej kaplicy Sansevero, w której znajdują się jedne z najpiękniejszych rzeźb, jakie kiedykolwiek widziałem. Te arcydzieła rzeźby znajdujące się w centrum Neapolu nie są zamkniętą i skończoną historią, mają swoją kontynuację w twórczości Jacopo Cardillo, bardziej znanego pod pseudonimem artystycznym JAGO. Ten młody włoski rzeźbiarz samouk, z niezrozumiałych dla mnie względów, jest praktycznie zupełnie nieznany w Polsce. Na światowym rynku sztuki jego prace osiągają astronomiczne kwoty, zaś jego twórczość i postawa artystyczna mocno polaryzują światową opinię publiczną. Przez jednych JAGO jest postrzegany jako zarozumiały i arogancki młody człowiek, który korzystając z mediów społecznościach robi ogromny szum wokół swojej twórczości, przez innych jest postrzegany jako współczesne wcielenie Michała Anioła, geniusza i wizjonera, jednego z niewielu współczesnych kontynuatorów dziedzictwa renesansu i baroku w rzeźbie. Jacopo Cardillo, Fig...

Dzisiejszy odcinek będzie wyjątkowy, bo poświęcony nie konkretnemu artyście a miejscu. Swego czasu, kiedy pracowałem we Włoszech, zdarzało mi się bywać w Neapolu kilka razy w miesiącu. Nigdy jednak nie miałem na tyle czasu, by odwiedzić perłę miasta pod Wezuwiuszem, czyli kaplicę Sansevero, o której niejednokrotnie czytałem.  Antonio Corradini, Skromność, (detal), 1752, Kaplica Sansevero w Neapolu, źródło: https://www.museosansevero.it Po kilkunastu latach, gdy wróciłem na kilka dni do Neapolu obiecałem sobie, że mogę nie zjeść pizzy, nie spacerować po słynnej Spaccanapoli, ale tajemniczą  i osobliwą kaplicę musze odwiedzić. Tak też się stało. Kaplica schowana w ciemnym zaułku pomiędzy obdrapanymi budynkami, suszącym się praniem absolutnie z zewnątrz nie zdradza tego, jaki kryje brylant.  Giuseppe Sanmartino, Cristo velato, 1753, Kaplica Sansevero w Neapolu, źródło: https://www.museosansevero.it Położona przy Via Francesco de Sanctis pod numerem 19-tym, na północny zachód...

Jest rok 1498, w kamieniołomach w Carrarze na północy Toskanii na tle bielejących   zboczy Alp Apuańskich przechadza się Michał Anioł. Próbuje znaleźć odpowiedni blok białego marmuru na zaplanowaną rzeźbę. Z poprzednich prac ma złe doświadczenia, nie raz śnieżnobiały głaz po odkuciu fragmentu miał w sobie żyłę ziemi, albo ukryty pęcherz powietrza, był w środku jak ser szwajcarski. Młody rzeźbiarz nie chce tym razem popełnić błędu przy wyborze materiału. Po niemal rocznych oględzinach w końcu znajduje taki, który go zadowala. Wielki blok białego marmuru ważący kilka ton zostaje załadowany na specjalny wóz. Jego transport z Carrary do Rzymu trwa tyle co ciąża - dziewięć miesięcy, mimo tego, że odległość od Carrary do Wiecznego miasta to tylko 400 kilometrów. Prędzej do Rzymu dociera 23 letni Michelangelo Buonarroti. Jest wreszcie pewny, że może podpisać umowę z francuskim kardynałem Jeanem de Bilhères na wykonanie rzeźby mającej zwieńczyć jego grób. podliczywszy koszty własne, umawia...

Ronald Mueck urodził się w Australii w 1958 roku. Jego rodzice całe życie pracowali w przemyśle lalkarskim, dlatego też młody Ron od czasów ukończenia szkoły średniej pomagał w rodzinnym interesie. Z czasem podjął pracę jako projektant lalek dla telewizji, współpracując z Jimem Hensonem odpowiedzialnym za bajkę Ulica Sezamkowa. Później pracował nad makietami do półanimowanego filmu fantasy „Labirynt”, w którym zagrał David Bowie.  Ron Mueck, Mask II, 2001–02, mixed media, Gift of Helen and Charles Schwab through the Art Supporting Foundation to the San Francisco Museum of Modern Art. © Ron Mueck Ale ambicja Rona Muecka była zupełnie inna, nie chciał zostać lalkarzem, chciał wyjść poza rzemiosło i tworzyć prawdziwą sztukę. W pewnym sensie dostał podarunek od losu, kiedy ożenił się ze scenarzystką Caroline Willing, bo wszedł w środowisko sztuki. Jego teściowa Paula Rego była artystką, regularnie wystawiała swe obrazy w Londynie, gdzie mieszkała i miała pracownię. Podczas rodzinnych w...