KRONIKA KONIKA

  Kiedy miałem dwanaście lat dostałem w prezencie album „Rublow. Malarz fresków i ikon”. Książka ta, była dla mnie pełna zagadek, bo długo patrzyłem na freski mistrza Rublowa próbując rozwikłać zagadkę, dlaczego tak mi się podobają, bo postacie na tle złoconych emalii były przecież jakieś nienaturalne, jakby nieco komiksowe, na dodatek pełne patosu i dumy. Ponadto widziałem w nich wiele błędów anatomicznych, bo prezentowane postacie były tam nienaturalnie wysokie, ich głowy stanowiły 1/8 wielkości ciała a nie, jak wiedziałem z kanonu Lizypa, według którego wysokość człowieka ma 9 modułów, w tym głowa to 1/9 całości. Co więcej, po jakimś czasie moje sny zaczęły pod wpływem ikon Rublowa nabierać jakiejś niezrozumiałej jasności, pełnej delikatnych, aksamitnych porcelanowych odcieni. Nawet pojawiające się w snach postacie znajomych i członków rodziny trwały w manekinowatym i statycznym bezruchu w otoczeniu złoconej przestrzeni, w której czas się zatrzymał, a atmosfera była tak czysta i prz

  Renesansowy „Traktat o malarstwie” autorstwa Leona Battisty Albertiego jest dziś przywoływany głównie w kontekście przepięknej metafory obrazu, który ma być jak okno w ścianie. Jednak zapomina się, że zaproponowana przez Albertiego metafora okna, uzupełniona była jeszcze jednym warunkiem, który gwarantował dobre malarstwo: za oknem musi się wydarzać jakaś ciekawie malarsko opowiedziana historia, która zatrzyma nasz wzrok i przykuje naszą uwagę. Gdy opowiedziana historia będzie banalna, albo będzie przypominała, to co zwykle widzimy na co dzień przez okno, nie zwróci to naszej uwagi. Wiele pokoleń artystów wcielało w życie tą albertiańską radę i na różne sposoby walczyło o uwagę odbiorców. Jedną z metod, która gwarantowała zatrzymanie wzroku na kompozycji było użycie ostrego kontrastu.  Nigel Cox, Metaphor, 24" x 24", Oil on linen, źródło: www.njcox I tak, kontrast w malarstwie, czy to abstrakcyjnym, czy też figuratywnym, odnosił się do ostrego zaznaczenia różnic między elem