Naszą pamięć można przyrównać do wielkiej biblioteki. Księgozbiór poukładany na półkach, to klastry naszej pamięci. Kłopot w tym, że do tego ciągle uzupełnianego księgozbioru nie ma uporządkowanego katalogu, kart ewidencyjnych, dlatego zdarza się, że wyszukanie odpowiedniego woluminu jest uciążliwe, a czasem nawet niemożliwe, ze względu na rozległość książkowej kolekcji. Bywa jednak i tak, że czasem przypadkowo trafiamy na dawno zapomnianą książkę i z zachwytem ją przeglądamy, zanim odstawimy na półkę. Alfred Wierusz–Kowalski, Wilki w nocy, 1900, Muzeum Okręgowe w Suwałkach, żródło: muzeum.suwalki.pl Tak bywa, kiedy nasza pamięć, w niespodziewany sposób, otworzy nam jakieś tajemne przejście do czasów dzieciństwa. Tego rodzaju wspomnienia nie mają co prawda ostrości, są fragmentaryczne i niepełne, ale ich siła tkwi w przywołanym klimacie. Czasem wystarczy zwykły bodziec, taki jak smak potrawy, konkretna piosenka, czy zapach, by przywrócić pozornie zapomnianą mag...