W dawnych przesądach wierzono, że fragment lustra, które zostało stłuczone więzi w sobie kawałek duszy osoby, która się w nim przejrzała, gdyż ostatnie odbicie w stłuczonym lustrze dzieli odbitą osobę na liczne, obce sobie fragmenty. Ten przesąd wiązał się z dawnym wierzeniem, w którym zakładano, że lustro odbijając wizerunek bierze go w posiadanie.
 |
| Taisuke Mohri/毛利太祐, Zip 7, pencil on paper, 95.4 x 77.1 cm, 2017, źródło: www.taisukemohri.com |
Zostawiając na boku przesądy, warto zauważyć, że odbicie w lustrze od wieków fascynuje człowieka, ma nad nim jakiś osobliwą moc i władzę, bo człowiek wyobraża siebie tak, jak widzi się w lustrze. Mnie zawsze też intrygowało odbicie, zwłaszcza w rozbitym lustrze, zwłaszcza w rozbitym zwierciadle. Moja twarz podzielona była na kilka zupełnie niezależnych fragmentów, każdy o innej wielkości i ostrości odbicia, co w całości daje osobliwe wrażenie, tak, jakbym składał się z kilku osobowości, za którymi stoją przeciwstawne siły.
 |
| Taisuke Mohri/毛利太祐, The Mirror 2, pencil on paper, 95 x 77 cm, 2017, źródło: www.taisukemohri.com |
Kiedy pierwszy raz zobaczyłem w galerii w Tokio rysunki współczesnego japońskiego artysty, umocniło się we mnie przekonanie, że w odbiciu lustrzanym zaklęta jest jakaś tajemnica. Bo, jak mało który artysta, Taisuke Mohri pokazał w serii osobliwych portretów, jak mocno akt odbicia zwierciadlanego jest przeżyciem głęboko osobowym. Zwłaszcza stłuczone lustro potrafi ukazać coś, co jest dla nas zakryte dla nas, na co dzień.
 |
| Taisuke Mohri/毛利太祐, The Mirror, 2016, pencil on paper, 91 x 73 cm, 2017, źródło: www.taisukemohri.com |
Taisuke Mohri urodził się w Sapporo w Japonii w 1983 roku. Sztuką interesował się od dziecka, dlatego w wieku 17 lat zaczął studiować techniki rysunkowe. Początkowo swe prace wykorzystywał do tworzenia prac inspirowanych fotografią mody. Jednak, gdy podjął studia na Tokyo University of Arts zaczął specjalizować się w rysunku, pracując głównie ołówkiem. Jego serie rysunkowe Extrareal, Skin portrait, Cracked portrait i Resurrections przyniosły mu sławę. Japoński artysta postrzegany jest dziś nie tylko jako wirtuoz prac rysunkowych, ale także jako baczny obserwator rzeczywistości, ktoś, kto w swej pracy koncentruje się na niepokojącym doświadczeniu własnej obecności. Szczególnie jego portrety przedstawiające odbicie w lustrze są niezwykle intrygujące i nośne w interpretacje. Jego rysunki przedstawiające dwa lustra ustawione naprzeciw siebie, otwierają w kompozycji wyimaginowaną przestrzeń i sugerują ucieczkę portretowanej osoby w osobliwą przestrzeń podobną do labiryntu.
 |
Taisuke Mohri/毛利太祐, Zip 5, pencil on paper, 48.5 x 48.5 cm, 2017,
źródło: www.taisukemohri.com |
Portretowana osoba przed lustrem wpatruje się w siebie, podczas gdy obraz, który widzi, jest wyświetlany w lustrze na przeciwległej ścianie, a następnie z powrotem zostaje odbity do zwierciadła przed postacią, a potem odpowiednio pomniejszony znowu odbija się w lustrze aż do zatarcia się zwierciadlanego odbicia w mikroskopijnym pomniejszeniu. Tym samym przedstawienie lustrzanego odbicia staje się metaforą refleksji nad samym sobą. Dla japońskiego artysty lustro staje się nie tylko przyrządem służącym samopoznaniu, ale służy też do analizy rzeczywistości.
 |
| Taisuke Mohri/毛利太祐, The Cracked Portrait #1, 2012, pencil on paper, 103 x 76 cm, 2017, źródło: www.taisukemohri.com |
Częstym zabiegiem, który wykorzystuje w swych pracach jest dzielenie płaszczyzny lustra na dwie części. Jednak odbija precyzyjnie twarz, druga daje odbicie zniekształcone, matowe, jakby zamglone. Tak, jakby artysta chciał pokazać, że w każdym z nas, są ukryte różne skłonności, te widoczne i te, które staramy się ukryć przed innymi. Japoński artysta pokazuje na swoich pękniętych portretach, że równie dobrze potrafi oddać, niemal w manierze hiperrealizmu rysunkowy portret, jak również dołączyć do portretu motyw nieco abstrakcyjny. Japoński portrecista ma świadomość, jak nośnym narzędziem jest zwierciadło, bo stłuczone lustro może pokazać w odbiciu to, co na co dzień niewidzialne i zakryte.
 |
| Taisuke Mohri/毛利太祐, The Cracked Portrait # 7, 2015, pencil on paper, 68.4 x 53.4 cm, 2017, źródło: www.taisukemohri.com |
Co więcej, jest jedynym przedmiotem, który ma moc podwajać rzeczy, brać je w posiadanie. Do tego wszystkie portretowane twarze mają w sobie jakiś głęboką melancholię, są zanurzone we własnych myślach, niektóre są przerażone. Tak, jakby patrząc na odbity wizerunek w lustrze, widziały kogoś obcego. Kiedy w tokijskiej galerii przechodziłem przed kolejnymi pracami japońskiego portrecisty podziwiałem nie tylko ich wirtuozerię wykonania. Wiedziałem, że ona jest jedynie narzędziem do ukazania czegoś głębszego.
 |
毛利太祐/Taisuke Mohri,
Untitled 1, 2009, color pencil on paper/panel, 100x100, źródło:
www.taisukemohri.com |
Wtedy przypomniałem sobie herbertowską wizję piekła, w którym nie będzie wcale diabłów, dręczenia, będą tam wyłącznie lustra, tak, by przebywający w nim byli na wieczność skazani już do oglądania wyłącznie swojego odbicia. W tej poetycznej interpretacji prace Taisuke Mohri nabierają innego znaczenia. Ale wciąż się mogą podobać.
zapraszam do wysłuchania podcastu na temat twórczości artysty:
Komentarze
Prześlij komentarz